پایگاه خبری تحلیلی نمایندگان ما: حجت الله عبدالملکی وزیر جوان و پرحاشیه دولت سیزدهم که انتقادات بسیاری را در زمینه عملکرد در این چند ماهه همراه خود کرده است، این روزها نامش دوباره بر سر زبان بهارستان نشینان است. این وزیر جوان که بارها از طرف بسیاری از نمایندگان مجلس تهدید به استیضاح شده است، در همین مدت کوتاه چند باری را هم برای پاسخ به سوالات نمایندگان به مجلس آمده ولی هربار با ترفندی موفق به نجات خود شده است.  

اما به نظر میرسد این بار وزیر جوان دست به دامان برخی افراد از داخل خود مجلس هم شده است تا از این طریق و با لابیگری این قائله را ختم کند.

در همین راستا زمانی که سیدناصر موسوی‌لارگانی نماینده فلاورجان در مجلس شورای اسلامی در نطقی جنجالی مواردی را نسبت به وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی و وزیر صمت مطرح کرد و کارآمدی آنها را زیر سؤال برد و ادعاهایی علیه حجت‌الله عبدالملکی مطرح کرد، با انتقاد و تهدید برخی از نمایندگان دیگر در مجلس مواجه شد.  

موسوی لارگانی در نطق خود در مجلس مدعی شد: پست‌فروشی به‌عنوان حق‌السکوت و تقسیم غنایم برای تأمین هزینه‌های مادی و معنوی نامزدی وزیر در انتخابات آینده، دو راهبرد اصلی آقای عبدالملکی است که حجت را بر جمعی از نمایندگان تمام کرده که ایشان شایستگی حضور در دولت مردمی را ندارند.

وی همچنین گفت: آقای عبدالملکی وزارت کار را با یک شرکت خصوصی اشتباه گرفته‌اند و به مدد توئیتر و اینستاگرام و شبکه سه، هر روز در حال اجرای یک فیلم جدید برای ملت هستند.

جواد نیک بین نماینده کاشمر از جمله نمایندگانی بود که در این زمینه با تکذیب این ادعاها نسبت به وزیر کار اظهار داشت: اظهارات موسوی لارگانی نسبت به عبدالملکی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی کاملاً کذب بود و به همین منظور نمایندگان در صحن واکنشی نشان ندادند.

و در ادامه با تهدید موسوی لارگانی به شکایت، ادعا کرد: موسوی لارگانی صحبت هایی بدون سند و مدرکی در خصوص وزیر کار مطرح کرده و بنده در مجلس از صحبت های او به هیئت نظارت بر رفتار نمایندگان شکایت میکنم! 

در اینکه وزیر کار و برخی وزرای دیگر دولت سیزدهم دارای ضعف ها و کاستی های مشهودی هستند شکی وجود ندارد و این امر بر همگان به خصوص نمایندگان مجلس نیز روشن است. مساله قابل توجه در اینجاست که چرا نماینده ای به دلیل انتقاد از وزیری در کابینه دولت که حق مسلم و وظیفه هر نماینده ای در مجلس شورای اسلامی است، باید مورد هجمه و حتی تهدید از سوی همکاران خود قرار بگیرد؟

آیا وظیفه نظارتی نمایندگان مجلس ایجاب نمی کند که با دقت فعالیتها و عملکرد تک تک وزرا را آن هم در این شرایط خاص که مردم دچار مشکلات اقتصادی هستند، ارزیابی کرده و ایرادات وارده به آنها را مذکر شده و در اقبال عملکردشان آنها را مسئول و پاسخگو بدانند؟

وزیر جوان دولت سیزدهم با یارگیری در مجلس شورای اسلامی و ایجاد دودستگی و لابیگری نمی تواند عملکرد ضعیف خود را پنهان کند. نمایندگان محترم نیز با هوشیاری  وارد این قبیل بازیهای سیاسی نشوند و وظیفه خود را به عنوان نماینده مردم از یاد نبرند و فراموش نکنند که اولویت آنها باید حمایت از مردم باشد نه طرفداری جهت دار از فرد خاصی.

در آخر باید توجه داشت جامعه بیشتر از این توان و تحمل درگیری و نزاع را ندارد و رسانه های خاص نیز با دمیدن به آتش این قبیل اتفاقات به دنبال بهره برداری های سیاسی هستند. لیکن برخی رسانه های معلوم الحال همواره تلاش می کنند مجلس و دولت و همچنین نمایندگان را با یکدیگر در تضاد و دشمنی نشان دهند و اینگونه القا کنند که کشور از نظر مدیریت سیاسی و اقتصادی به بن بست رسیده است. پس چه بهتر است که با درایت این گونه مسایل حل و فصل شود تا جامعه بیشتر از این درگیر چنین حواشی غیر ضروری نشود. 

انتهای پیام