به گزارش نمایندگان ما، دفتر مطالعات انرژی، صنعت و معدن مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی طی گزارشی به بررسی عملکرد رقابت پذیری صنعتی در اقتصاد ایران از نگاه یونیدو ۲۰۲۲ پرداخت.

مطالعه حاضر با هدف واکاوی وضعیت و جایگاه رقابت پذیری صنعتی یا محصولات کارخانه ای ایران و با اشاره به جایگاه ایران در شاخص عملکرد رقابت صنعتیCIP) ) تصریح می‌کند که ایران در سال ۲۰۲۰ با امتیاز ۰/۰۴۶۰ در جایگاه ۵۵ ام جهان قرار گرفت.

گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس می‌افزاید که وضعیت عملکرد رقابت پذیری صنعتی ایران پایین تر از متوسط جهانی (۰/۰۶۲) قرار دارد. بررسی تحولات ساختار تولید و تجارت صنعتی ایران طی دو دهه اخیر نشان می دهد ساختار تولید صنعتی ایران از سال ۲۰۱۰ به بعد تضعیف شده و از نقش بخش صنعت هم از بعد ارزش افزوده صنعتی و سهم در اقتصاد ملی و هم از بعد سطح فناوری کاسته شده است به نحوی که سهم بخش صنعت در اقتصاد کشور در سال ۲۰۲۰ (سال ۱۳۹۹) به ۱۲/۹ درصد و سهم صنایع با فناوری متوسط و پیشرفته به حدود ۴۴ درصد تنزل پیدا کرد. به عبارت دیگر در سال های برنامه پنجم و ششم توسعه در مقایسه با دو برنامه سوم و چهارم توسعه، ساختار تولید صنعتی کشور تضعیف شد و از نقش آن در اقتصاد ملی کاسته شد. اما در مقابل ساختار تجارت یا صادرات صنعتی روند نسبتاً رو به بهبودی داشته است به گونه ای که سهم صادرات صنعتی از کل صادرات غیرنفتی کشور از حدود ۹ درصد در سال ۲۰۱۰ به حدود ۴۰ درصد در سال ۲۰۲۰ و سهم صادرات محصولات با سطح فناوری متوسط و پیشرفته نیز از حدود ۱۸ به ۳۳ درصد افزایش پیدا کرد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که عملکرد صنعتی کشور در سال های برنامه پنجم و ششم توسعه از بعد تحول در ساختار تولید صنعتی دارای پسرفت و از بعد تحول در ساختار تجارت صنعتی دارای پیشرفت بوده است.

بررسی داده های سری زمانی یونیدو بیانگر متوقف شدن موتور خلق ارزش در بخش صنعت ایران و شدن میزان ارزش افزوده صنعتی حول رقم ۶۰ میلیارد دلار در یک دهه اخیر است. به عبارت دیگر میزان ارزش افزوده بخش صنعت ایران طی یک دهه اخیر با رقم سال ۲۰۰۹ (سال ۱۳۸۸) یکسان است. بر اساس نتایج مطالعات پایش محیط کسب و کار می توان نتیجه گرفت تشدید و تداوم تحریم های غرب از اوایل دهه ۹۰ و به دنبال آن اورشوتینگ نرخ ارز به ویژه در اوایل سال ۱۳۹۷، عدم ثبات در مقررات و بخشنامه های دولتی، عدم مدیریت مناسب زنجیره های تأمین مواد اولیه و تأمین سرمایه در گردش واحدهای تولیدی و درنهایت افزایش سرسام آور هزینه های مبادله، مهم ترین دلایل متوقف شدن موتور خلق ارزش در بخش صنعت ایران طی یک دهه اخیر است.

متن کامل این گزارش را اینجا بخوانید.

انتهای پیام