در این گزارش به اشاره به اینکه امروزه کشورهای مختلفی برای ارائه خدمات از رویکرد سلامت از راه دور بهره می برند آمده است که این رویکرد مزایایی از جمله افزایش دسترسی و همچنین کاهش هزینه های دریافت خدمات سلامت را می تواند به دنبال داشته باشد. در کشور ایران نیز طی چند سال گذشته در این خصوص اقداماتی پراکنده و عمدتا بر بستر سکوهای نرم افزاری که به این منظور ایجاد نشده اند (مثل واتسآپ) انجام شده است.

در ادامه این گزارش با توجه به اینکه امروزه پیشرفت هایی که در خصوص سلامت الکترونیک در کشور حاصل شده است تاکید شد که در حال حاضر زمینه برای استفاده از رویکرد سلامت از راه دور نیز بیش از پیش قابل اجرا است ولی مسائلی نظیر: فقدان زیرساختهای سخت افزاری مربوطه در مراکز ارائه خدمت، سامانه های جزیره ای بخش سلامت، مشخص نبودن تعرفه خدمات سلامت از راه دور و فقدان پلتفرم جامع خدمات از راه دور برای اجرای این رویکرد وجود دارد.

گزارش دفتر مطالعات اجتماعی در پایان راهکارهایی را برای ارتقاء وضعیت موجود پیشنهاد داده است که به طوری که ایجاد سازوکار شناسایی و ثبت نرم افزارها و فعالین این حوزه، تعیین ضوابط ذخیره، پردازش و یا توزیع «داده پیام» های سلامت، آموزش مردم و ذینفعان، پیشبینی منابع مالی، طراحی سکوی نرم افزاری (پلتفرم) ملی سلامت از راه دور، تعیین تعرفه، پوشش بیمه و بازپرداخت در ازای خدمات سلامت از راه دور، اصلاح آیین نامه ها و ضوابط ساخت مراکز بهداشتی و درمانی با تأکید بر ایجاد زیرساخت های سلامت از راه دور، ایجاد سازوکار مشاوره های تخصصی بین مراکز و افزایش پهنای باند متناسب با خدمات سلامت از راه دور از راهکارهایی می باشند که به منظور ارتقاء وضعیت موجود در استفاده از این رویکرد در کشور باید در دستور کار سیاستگذاران و مجریان این حوزه قرار بگیرد.

متن کامل این گزارش را اینجا بخوانید.

انتهای پیام