به گزارش نمایندگان، در حالی که کمتر از یک هفته تا پایان مهلت مسعود پزشکیان برای معرفی کابینه دولت چهاردهم به مجلس باقی مانده است، گویا انتخاب وزیر آموزش و پرورش گره کوری خورده است.

روزنامه فرهیختگان امروز در گزارشی از محمود امانی تهرانی از چهره‌های نزدیک به غلامعلی حدادعادل، سید جواد حسینی معاون سابق علی‌اصغر فانی و سید محمد بطحایی به عنوان مسیر سوم مسعود پزشکیان خبر داده بود.

با این حساب بنظر می‌رسد گزینه سوم رئیس جمهور منتخب، سید محمد بطحایی یا یوسف نجفی است. بطحایی وزیر آموزش و پرورش دولت دوازدهم تا پیش از تصدی حاجی میرزایی بر این وزارتخانه بود و یوسف نجفی، معاون سابق پارلمانی این وزارتخانه و از دوستان نزدیک رئیس جمهور و البته از اعضای ستاد انتخاباتی او است.

البته برخی رسانه ها از محمدمهدی کاظمی، معاون سابق پرورشی این وزارتخانه نیز نام می‌برند.

گفته می‌شود که گزینه های شورای راهبری نتوانسته اند نظر رییس جمهور را جلب کنند و از طرفی مخالفت حلقه خاص آموزش خصوصی در نزدیکی او، نمی‌گذارد نظر پزشکیان در انتخاب بطحایی تمام شود.

حالا رئیس جمهور در شرایط پیش آمده سه گزینه پیش رو دارد؛ اول ابقای رضا مراد صحرایی که مروری بر کارنامه وی حکایت از میزان درستی یا نادرستی این گزینه دارد. گزینه دوم معرفی محسن حاجی میرزایی رئیس دفتر رئیس جمهور به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش است که هرچند وی در دولت دوازدهم وزیر آموزش و پرورش بود اما با توجه به حکمی که در روزهای اخیر رئیس جمهور برای او صادر کرده است و مسئولیتی که به عنوان رئیس دفتر رئیس جمهور عهده‌دار شده است قطعاً گزینه سنگین و پرهزینه‌ای است.

گزینه سوم انتخاب سید محمد بطحایی وزیر آموزش و پرورش دولت دوازدهم تا پیش از تصدی حاجی میرزایی بر این وزارتخانه است. 

انتخاب رئیس جمهور بین این سه گزینه سرنوشت بزرگترین دستگاه اجرایی کشور که قریب به نیمی از نیروی انسانی قوه مجریه را در خود جای داده است و همچنین بخش عمده‌ای از جمعیت کشور به طور مستقیم و غیر مستقیم با آن در ارتباط هستند را رقم خواهد زد. 

گزینه نخست یعنی ابقای رضا مراد صحرایی بر این وزارتخانه، با توجه به کارنامه او در تصدی این وزارتخانه در دولت سیزدهم نگرانی‌هایی را به دنبال دارد چرا که صحرایی در دوران مسئولیت خود بارها به مشکلات لاینحلی در این وزارتخانه برخورد که ناتوانی در مدیریت آنها او را تا مرز استیضاح کشاند.

 صحرایی که چهاردهم فروردین سال گذشته به عنوان سرپرست وزارت آموزش و پرورش از سوی رئیس‌جمهور منصوب شده بود و به عنوان گزینه پیشنهادی به مجلس معرفی شد، توانست با رأی نمایندگان مجلس در نهم خرداد وزیر آموزش و پرورش شود؛ اما هنوز جوهر وزارت او خشک نشده بود که نشانه‌های نابسامانی در این وزارتخانه با آغاز سال تحصیلی به شکل وسیعی خودنمایی کرد؛ مهر سال گذشته آغاز شد اما بسیاری از مدارس معلم نداشتند. 

کمتر از شش ماه از آغاز فعالیت صحرایی می‌گذشت که زمزمه‌های استیضاح صحرایی در مجلس شنیده و طرحی نیز آماده شد اما آنچه به یاری این وزیر آمد مشغله کاری سال و ماه های پایانی عمر مجلس یازدهم بود. قرار بود که پس از پایان جلسات بررسی برنامه هفتم توسعه کشور، وضعیت استیضاح او بررسی شود اما بعد از آن ترافیک کاری مجلس در رسیدگی به بودجه ۱۴۰۳ در پیش بودن انتخابات مجلس و … همه دست به دست هم دادند تا استیضاح از سر او بگذرد. 

با این حال مواردی همچون ضعف در برنامه‌ریزی برای تأمین معلمان مورد نیاز پیش از آغاز سال تحصیلی ۱۴۰۳_۱۴۰۲ و در نتیجه کمبود معلم در بسیاری از مناطق کشور، تأخیر در اعلام نتایج آزمون آموزگاری و دبیری، فقدان برنامه‌ای منسجم برای اجرای سند تحول بنیادین و پرداخت افراطی به کارهای حاشیه‌ای و گفتمانی، اظهارنظرهای غیرحساب‌شده و فقدان مدیریتی صحیح مسائل آموزش و پرورش در رسانه، تراکم بالای کلاس‌های درسی و شرایط نامناسب مدارس در آغاز سال تحصیلی ۱۴۰۳ ۱۴۰۲ از دلایلی بود که استیضاح کنندگان بر آن تاکید داشتند. 

انتهای پیام