به گزارش نمایندگان ما، دفتر مطالعات زیر بنایی مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی طی گزارشی به بررسی الزامات رویکرد مطلوب در سیاست های سازگاری با تغییر اقلیم در بخش آب و کشاورزی پرداخت.

در این گزارش بیان شده: آثار پدیده تغییر اقلیم که در دهه های اخیر به طور کاملا محسوسی در سطح جهان مشاهده شده، این پدیده را در صدر موضوعات مورد توجه رویدادهای مهم بین المللی همچون اجلاس جهانی آب، کنفرانس ریو، کنفرانس جهانی تغییر اقلیم و غیره قرار داده است.

در ادامه این گزارش آمده: این مسئله حاکی از اهمیت این پدیده و لزوم برنامه ریزی و مدیریت جامع برای سازگاری با آن در سراسر دنیاست. کشور ایران نیز با توجه به موقعیت جغرافیایی خود تحت تأثیر این پدیده و آثار نگران کننده آن قرار گرفته است. بدین لحاظ، پدیده تغییر اقلیم و لزوم سازگاری با آن، باید به عنوان یک واقعیت، پذیرفته شده و در برنامه ریزی های کشور و مدیریت بخش آب لحاظ شود.

در این گزارش تصریح شده: اما نکته حائز اهمیت در حوزه تغییر اقلیم و تدوین برنامه های سازگاری با آن، توجه به دو اصل کلیدی شامل عدم قطعیت عمیق حاکم بر آثار این پدیده و همچنین توجه به جنبه های اجتماعی سازگاری سیستم های منابع آب و کشاورزی (که بیشترین آسیب پذیری را به این پدیده دارند) است. تحلیل آثار تغییر اقلیم به دلیل عدم قطعیت های عمیق حاکم بر آن، مسئله ای پیچیده است.

در این گزارش تصریح شده: بنابراین، لازم است برنامه ریزان و تصمیم گیران تحت این شرایط عدم قطعیت عمیق تصمیم گیری کنند تا ضمن افزایش انعطاف پذیری برنامه های سازگاری، ریسک شکست آنها را کاهش دهند. از طرفی توجه به جنبه های اجتماعی و لحاظ دیدگاه «پایین به بالا» جهت ارزیابی مناسب راهکارهای سازگاری و جلب مشارکت مردمی در حل مسائل و بحران های آبی کنونی و پیش رو در شرایط تغییر اقلیم ضروری به نظر می رسد. برای ارزیابی اقدامات سازگاری با تغییر اقلیم می توان با بهره گیری از مدل تلفیقی شبیه سازی هیدرولوژیکی و رفتاری عوامل ذی نفع در مقیاس حوضه آبریز و با لحاظ عدم قطعیت های عمیق اقلیمی، امکان بررسی یکپارچه تأثیر اقدامات مختلف را فراهم آورد. نتایج چنین مدل های یکپارچه ای اطلاعات مناسبی از نحوه پذیرش و رفتار ذی نفعان نسبت به اقدامات پیشنهادی مدیران و تصمیم گیران کلان فراهم می کند.

متن کامل این گزارش را اینجا بخوانید.

انتهای پیام