به گزارش نمایندگان، کمال حسین‌پور نماینده مردم پیرانشهرو سردشت در جلسه علنی امروز (چهارشنبه ۲۰ فروردین ۱۴۰۴) مجلس شورای اسلامی در نطق میان دستور خطاب به مسئولان اجرایی گفت: اگر مرز برای کشور یک فرصت است. چرا ما شریک اقتصادی مرز نیستیم؟ سردشت تنها شهر قربانی سلاح‌های شیمیایی در تاریخ معاصر است وپیراشن و میرآباد گورستان بی نام مدافعانیست که با دستان خالی از خاک این سرزمین دفاع کردند اما امروز سهمشان از مرز تجارت نیست تحمل است.
وی افزود: چرا از این مرز میلیاردها تومن درآمد نصیب کشور می‌شود اما نه نانی از آن سر سفره مردم سردشت پیرانشهر و میرآباد می‌رسد و نه درمانی برای ریه‌های سوخته شان نه جاده‌ای در شهر نشان نه مدرسه برای فرزند ما نیست مگر این مرز مرز ما نیست؟
حسین‌پور اظهار کرد: در سال اخیر پدیده مهاجرت جوانان از پیرانشهر سردشت و میرآباد به بحرانی انسانی و اجتماعی تبدیل شده است. این مهاجرت تصمیمی آگاهانه برای رشد نبود بلکه فریادی به صدا بی صدا بود از فقر بیکاری به انسداد فرصت‌ها و قربانی بی‌توجهی و تصمیمات غلط شده است. روستایی که صدها جوان آن طی سال‌های اخیر به دلیل بیکاری محرومیت و بستن معیشت مرز نشینی ناچار به ترک خانه و خاک شدند.
نماینده مردم پیرانشهرو سردشت ادامه داد: امروز خانه‌های بی‌توس چراغ ندارند نه به خاطر کمبود برق بلکه به خاطر نبود فرزند جوانان ما رفتند نه برای تجربه جهان بلکه برای فرار از تغییر بیکاری و گریز از ناتوانی در تامین نان و شرمندگی مقابل پدر مادر همسر و فرزند. اما چرا رفتند؟ شغل بود کار بود مرز بود اما ما شغل و کار و مرز را از او گرفتیم و راهی جز این پیش پای او نگذاشتیم.
وی افزود: مرز بسته شد معیشت قطع شد اما هیچ چیزی جایگزین ارائه نشد آیا کسی در دولت صدای پدر سردشتی را شنید که تابوت فرزندش را تحویل گرفت؟ آیا صدای مادری که جسد جوانش را از آب‌های مدیترانه صدا زد به گوش تصمیم‌گیران رسیده است؟ اینها فقط مرگ جسم نیست مرگ امید است. ما درخواست بودجه نمی‌کنیم بلکه بازگرداندن تجارت خود و مرزنشینی با ضوابط مشخص تحت نظارت دولت راه نجات این منطقه است. امروز اقتصاد کشور در شرایطی است که معیشت مردم در فشار شدید تورم رکود و نوسانات افسارگسیخته است. حقوق فرهنگیان کارگران و کارمندان با واقعیت بازار همخوانی و تناسب ندارد پاداش پایان خدمت فرهنگیان ماه‌ها و حتی سال‌ها به تأخیر می‌افتد.
حسین‌پور خاطر نشان کرد: نظام بانکی کشور امروز نه تنها از وظایف اجتماعی خود فاصله گرفته بلکه در حوزه حمایت از تولید عملاً در خلاف جهت حرکت می‌کند همچنین وام ازدواج به جای آنکه تسهیلگر ازدواج جوانان باشد به مانع این تحقیرآمیز تبدیل شده است ضامن‌های سخت‌گیرانه فرایندهای طاقت فرسا زوج‌های جوان را پیش از شروع زندگی به تجربه بن‌بست و دلسردی می‌کشاند. سیاست تشویقی وقتی با فقر و بدی همراه شود دیگه کارکرد تشویق ندارد بلکه عملا به جان اعتماد عمومی لطمه وارد می‌کند.
وی افزود: رهبر معظم انقلاب اسلامی در سال ۱۴۰۴ شعار سرمایه گذاری برای تولید را به عنوان یک نقشه راه مطرح کرد اما سوال اینجاست بانک‌ها و نهادهای اقتصادی چه نسبتی با این راهبرد دارد؟ آیا بانک مرکزی و وزارت اقتصاد حتی یک برنامه عملیاتی برای تحقق این شعار ارائه داده‌اند؟
نماینده مردم پیرانشهرو سردشت اظهار کرد: تبریز در تبعیض در توضیح خدمات بانکی جلوه‌ای آشکار از ناکارآمدی عدالت اقتصادی است در شهرستان‌های برخوردار شعب بانکی پشت سر هم صف کشیدند اما ما مردم برای ابتدایی ترین خدمات بانکی باید چندین کیلومتر را پیمایند آن هم با این جاده های مرگ.
انتهای پیام
نظر شما