به گزارش نمایندگان، شهباز حسن پور بیگلری نماینده مردم سیرجان و عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی در یادداشتی نوشت:

ورود فناوری به صنایع، از طریق به کارگیری ایده‌های نوآورانه و تحقیقاتی، می‌تواند بهبود عملکرد صنایع و افزایش رقابت‌پذیری آن‌ها را به دنبال داشته باشد.

در واقع، با استفاده از فناوری‌های جدید، صنایع می‌توانند به روزرسانی فرآیندهای تولید و بهبود کیفیت محصولات خود بپردازند، عملکرد خود را بهبود بخشند و هزینه‌های تولید را کاهش دهند.
بنابراین، دولت می‌تواند با تشویق صنایع به تحقیق و توسعه، توانایی‌های نوآورانه آن‌ها را تقویت کند و باعث افزایش تولید و اشتغال در کشور شود. این امر به دو صورت مستقیم و غیرمستقیم می‌تواند صورت پذیرد. به طور مستقیم، دولت می‌تواند با اختصاص بودجه برای تحقیقات و توسعه، کمک مالی به صنایع کند تا بتوانند با استفاده از تکنولوژی‌های جدید، فرآیندهای خود را بهبود بخشند. به طور غیرمستقیم، دولت می‌تواند با ایجاد فضایی برای تحقیق و توسعه، از طریق تشویق نوآوری و تحقیق و توسعه، صنایع را به سمت استفاده از فناوری‌های جدید هدایت کند.

به طور خلاصه، تشویق صنایع به تحقیق و توسعه، نه تنها به بهبود عملکرد صنایع و افزایش رقابت‌پذیری آن‌ها کمک می‌کند، بلکه به ایجاد فضایی برای ایجاد اشتغال، افزایش تولید و بهبود رفاه اقتصادی کشور نیز کمک می‌کند.

مشوق‌های مالیاتی، از جمله اعتبار مالیاتی تحقیق و توسعه، می¬تواند به عنوان یکی از روش‌های موثر برای تشویق صنایع به تحقیق و توسعه شناخته می‌شوند. با این روش، دولت در واقع به صنایع تخفیف مالیاتی در صورت صرف بخشی از درآمد خود برای تحقیق و توسعه اختصاص دهند. از آنجایی که مسیر تحقیق و توسعه و رسیدن به فناوری¬های نوین مسیری دیر بازده و هزینه¬بر می‌باشد اکثر صنایع ترجیح می¬دهند به دلیل توان و نگاه اقتصادی به دنبال آن نروند. این مشوق‌ها می‌تواند باعث ایجاد جذابیت در مسیر تحقیق و توسعه برای شرکت‌ها باشد و از طرفی موجب ایجاد اشتغال و رسیدن به فناوری‌های نوین باشد.

این اقدامات، ابتدا باعث افزایش سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه خواهد شد. به عنوان مثال، صنایع در صورتی که مشوق‌های مالیاتی به آن‌ها اعطا شود، می‌توانند برای تحقیق و توسعه خود، سرمایه‌گذاری بیشتری انجام دهند. این سرمایه‌گذاری‌ها، می‌توانند منجر به بهبود فرآیندهای تولید، کاهش هزینه‌های تولید، افزایش کیفیت محصولات و بهبود عملکرد صنایع شوند.

به علاوه، این اقدامات می‌توانند به عنوان یک محرک برای تغییر رویکرد صنایع در راستای استفاده از فناوری‌های جدید عمل کنند. صنایع در صورتی که متوجه این شوند که با استفاده از تکنولوژی‌های جدید، می‌توانند هزینه‌های تولید خود را کاهش دهند و بهبود عملکرد خود را داشته باشند، بیشتر به استفاده از این تکنولوژی‌ها روی خواهند آورد.

در کل، مشوق‌های مالیاتی، به عنوان یک ابزار تشویقی موثر برای صنایع به سمت تحقیق و توسعه عمل می‌کنند و می‌توانند بهبود عملکرد صنایع و رشد اقتصادی را به دنبال داشته باشند.

در کشورهای توسعه یافته، بنگاه‌ها به دلیل داشتن منابع و سرمایه بیشتر، می‌توانند هزینه‌های تحقیق و توسعه خود را پرداخت کنند. اما در کشورهای در حال توسعه، صنایع به دلیل نبود منابع و سرمایه کافی، نمی‌توانند برای تحقیق و توسعه پروژه‌های بزرگ و هزینه‌بر راه‌اندازی کنند. به خصوص کشور ما که تحت ظالمانه‌ترین و بی‌سابقه‌ترین تحریم‌های پولی و بانکی قرار دارد و این امر ارتباط و همکاری با دیگر بنگاه‌های اقتصادی خارجی را بری فعالین اقتصادی ما چه در بخش خصوصی و چه در بخش دولتی سخت می‌کند.

به همین دلیل ما می‌توانیم برای تسهیل و تشویق صنایع به تحقیق و توسعه، از مشوق‌های مالیاتی مانند اعتبار مالیاتی استفاده کنیم. با اعطای این مشوق‌ها، صنایع راحت‌تر می‌توانند برای تحقیق و توسعه، منابع مالی لازم را به دست آورند و این منابع، می‌توانند بهبود عملکرد صنایع و رشد اقتصادی را به دنبال داشته باشد. توجه داشته باشید که در طی سالیان اخیر مقام معظم رهبری بارها بر اقتصاد دانش بنیان تاکید کردند و همواره این نکته را یادآور شدند که یکی از اصلی‌ترین راهکارها برای بهبود اقتصاد کشور حرکت به سوی اقتصاد دانش بنیان است.

خب اقتصاد دانش بنیان مستلزم این است که بنگاه‌های اقتصادی رغبت داشته باشند که وقت و سرمایه خود را صرف تحقیق و توسعه کنند و مشوق‌های مالیاتی یکی از این راه‌های ایجاد جذابیت است.

از طرفی باعث می‌شود که ارتباط نهاد دانشگاه به عنوان محل تولید علم و فناوری با بخش صنعت تسهیل شود.
بنابراین، استفاده از مشوق‌های مالیاتی برای تحقیق و توسعه در کشورهای در حال توسعه، یک راهکار موثر برای تسهیل و تشویق صنایع به تحقیق و توسعه است. به علاوه، با تشویق صنایع به تحقیق و توسعه، می‌توان از پتانسیل نوآوری و خلاقیت آن‌ها بهره‌برداری کرد و در نتیجه، به پیشرفت و توسعه اقتصادی کشور کمک کرد.

در تصویب قانون اعتبار مالیاتی، مجلس با در نظر گرفتن تنها هزینه‌های مربوط به تحقیق و توسعه برای اعطای اعتبار مالیاتی، یک رویکرد هوشمندانه و هدفمندانه را دنبال کرده است. این رویکرد به دلیل این است که با این روش، تمرکز صنایع بر روی تحقیق و توسعه و به کارگیری فناوری‌های جدید، از سوی دولت تشویق می‌شود و از سوداگری و اتلاف منابع نیز جلوگیری می‌شود.

با این حال، باید توجه داشت که این رویکرد نباید به معنای عدم توجه به دیگر هزینه‌های مربوط به تولید و عملکرد صنایع باشد. بسیاری از هزینه‌های مربوط به تولید می‌توانند به طور مستقیم یا غیرمستقیم به پیشرفت تحقیق و توسعه کمک کنند و باید در محاسبه اعتبار مالیاتی در نظر گرفته شوند.

بنابراین، در تصویب قانون اعتبار مالیاتی، لازم است که تمام هزینه‌های مربوط به پیشرفت و بهبود عملکرد صنایع، از جمله هزینه‌های تحقیق و توسعه و هزینه‌های مربوط به بهبود فرآیندها و کیفیت محصولات، در نظر گرفته شوند تا مجموعه‌ای کامل و جامع از مشوق‌های مالیاتی برای تحقیق و توسعه فراهم شود.

حذف تمامی مشوق‌های مالیاتی، از جمله اعتبار مالیاتی تحقیق و توسعه، به نظر من برای توسعه و پیشرفت صنایع و اقتصاد کشور مفید نیست. این اقدام ممکن است باعث کاهش سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه شود و در نتیجه، به کاهش نوآوری و توسعه فناوری‌های جدید و بهبود عملکرد صنایع منجر شود. همچنین، این اقدام می‌تواند به تشویق صادرات محصولات خام و کاهش سطح تولید محصولات با ارزش افزوده بیشتر، کمک کند.

دولت با تصور اینکه با حذف مشوق‌های مالیاتی می‌تواند به درآمد مالیاتی بیشتر دست پیدا کند در واقع در اشتباه است و این امر موجب کاهش رشد اقتصادی در بلند مدت خواهد شد و سرعت تحقیق و توسعه در صنایع را کاهش خواهد داد و در بلند مدت خسارت خواهد زد.

با توجه به اینکه هدف برنامه هفتم توسعه، پیشرفت و توسعه پایدار و ارتقای سطح فناوری در صنایع و اقتصاد کشور است، حذف تمامی مشوق‌های مالیاتی، به نظر من در تضاد با این اهداف است. برای پیشرفت و توسعه، نیاز است که صنایع به راحتی بتوانند در تحقیق و توسعه سرمایه‌گذاری کنند و منابع لازم را برای این منظور به دست آورند. در غیر این صورت، پیشرفت و توسعه در صنایع و اقتصاد کشور، با موانعی روبرو خواهد شد.

در نهایت، برای پیشرفت و توسعه صنایع و اقتصاد کشور، نیاز است که ابزارهای متنوع تشویقی، از جمله مشوق‌های مالیاتی، برای تحقیق و توسعه و بهبود عملکرد صنایع در نظر گرفته شوند. به علاوه، برای کاهش فاصله با کشورهای پیشرفته، نیاز است که تلاش برای توسعه فناوری‌های جدید و ارتقای سطح تولید با ارزش افزوده بیشتر، ادامه داشته باشد.

حذف اعتبار مالیاتی تحقیق و توسعه می‌تواند برای صنایعی که به پشتوانه این قانون در راستای تحقیق و توسعه فعال شده‌اند، مشکلاتی ایجاد کند. این صنایع با توجه به وجود اعتبار مالیاتی تحقیق و توسعه، این هزینه‌ها را به عنوان یکی از هزینه‌های اصلی خود در نظر گرفته و برنامه‌های تحقیق و توسعه خود را بر اساس آن تنظیم کرده‌اند.

با حذف این اعتبار مالیاتی، صنایع از یکی از منابع اصلی تأمین منابع مالی برای تحقیق و توسعه خود بی‌نصیب خواهند شد و این ممکن است باعث کاهش سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه و در نتیجه، کاهش نوآوری و بهبود عملکرد صنایع شود. همچنین، با حذف این اعتبار مالیاتی، صنایع ممکن است با مشکلاتی مانند کاهش سودآوری و افزایش هزینه‌ها روبرو شوند و در نتیجه، به کاهش قابل توجهی در تحقیق و توسعه و بهبود عملکرد صنایع منجر شود.

بنابراین، حذف اعتبار مالیاتی تحقیق و توسعه می‌تواند برای صنایعی که به پشتوانه این قانون در راستای تحقیق و توسعه فعال شده‌اند، مشکلاتی را به دنبال داشته باشد و منجر به کاهش سرمایه‌گذاری و بهبود عملکرد صنایع شود. به نظر من، باید از این ابزار تشویقی برای تحقیق و توسعه در صنایع حمایت کرد و در صورت نیاز، اقداماتی را جهت بهبود کارکرد و بهره‌وری از این ابزارها انجام داد.

انتهای پیام